Stil oomblik in die
Akkerbos
Ons het na hierdie woorde en musiek in ‘n liggroen, lente getooide akkerbos gesit en luister. Die stilte, die hemelse melodieë en die woorde het bly hang tussen die bas en donker stamme onder die jong blaredak. Ons was betower…
Mens kan ook deur een of twee Kersgedigte by te voeg, ook ‘n Kerslied of twee, dit aanbied as ‘n heerlike Kersprogram.
Tjello: Wees stil en weet Ek is die Heer (LvK 519) 2x
STILTE 2 minute
Instrumenteel: Op berge en in dale (LvK 509)
Tjello: O Heer my God (LvK 464)
Tjello: Melodie van Die Swaan van Saint-Saens
Tjello: Melodie van On wings of a song v Mendelsohn
Tjello: Traumerei van Schumann
Melodie van La Paloma
O Holy Night! – Adolphe Adam
MY STIL BRIEF
Goeie more liewe leser,
Hierdie is sommer ‘n outydse brief uit StudioEW vir hierdie vreemde en ruwe tyd wat ons beleef. Voorwaar ook ‘n nuwe tyd met ‘n ewigheidsimpak…ons dra maskers, ons neem afskeid van geliefdes, ons wonder oor die toekoms. Dit is nie meer die uitsondering nie, dit word die reël.
Tog bly die aarde in sy baan, die vol maan kom en gaan meedoënloos; rond, boggel, half en sekel, oor en oor. Diep skeurvalleie volg onsigbaar nuwe weë en die seisoene kom en gaan so saam met die opkoms en ondergaan van die son. Hier, vanuit ons Studio, kyk ons na die wêreld met ‘n oop oog, ‘n droom oog, ‘n oog met ‘n vonkel…ongeag wat in die wêreld aangaan. Selfs met ‘n seer hart sien ons steeds die mooie raak.
Ons het vir twee weke deur die suide van Namibië gereis. Die hele weste van die Afrikakus onder die ewenaar is ‘n grafiese, veelvlakkige kunswerk, ‘n doek wat net ‘n Meester so kon beskilder. Eeue-oue skeurvalleie kloof diep die aarde oop en lê soos ‘n oerdier en hiberneer…die sandduine se omlynde rante trek esse in donker strepe op die kruine. Mens snak na jou asem: die skouspel, die bewus wees van tydloosheid en ‘n voortdurende skeppingsverhaal wat voor jou oë afspeel. Hier waai die ou woestynwind of die koue souterige suidwester sommer nuwe, skoon lewe in jou gees in…jy stap en klim en kyk en sien…hier hoor jy nie net nie, jy luister, jy voel so klein in die grootsheid van die landskap.
Kan ‘n millennia-oue figuur op ‘n oorhangrots geteken in oker en oksied, mens waarlik roep, vir jou wink? ‘n Vreemde konsep, tog moontlik. Die hele storie van die Witvrou van die Brandberg is boeiend en meesleurend. Sy bestaan in ‘n rotstekening, rondom 2000 jaar gelede gedoen, onder ‘n graniet oorhangrots. Haar storie is misterieus, meesleurend en boeiend. Afhangende van jou gees en ontvanklikheid, kan sy jou vriendin word, ‘n persona met so véél fasette, ‘n inspirasie. As jy daar doodstil sit, hoor jy oerstemme, ook die berg se swye vertel.
Terug hier, op die hoëveld, is dit ysig: wit gerypte oggende, hard gevriesde voëlwaterbakke, blink ysbome in die yl oggendson. Maar ook heerlike warm baadjies, truie, snoesige stewels, wolserpe en musse. Ai, en kan ons ons verlustig in die kaneel en warm gemmer uit die kombuis, die wit wasem bo die pruttende brediepot. Nooit verruil ons die lang, aande by die kaggelvuur met harpconcertos en lang glase wyn wat kaats in die kerslig nie. Hierdie winter is ‘n ryk en stil een, ook teer.
Vakansietyd bring kuiermense, kleine kinders. Ons besoek bosse: ‘n dennebos van hoë bome met die geur van naalde en seder, ‘n bloekombos met droë, bleek blare wat ritsel en ‘n bosvloer vol verrimpelde basstompe, eucaluptus die lug vol. Die akkerbos staan op ‘n koper blaremat, akkerdoppies word feetjiekoppies en die son maak goue ligflitse, wat paadjies word vir die feetjies, deur die kaal stamme. Ons sit tjoepstil en luister na die stem van die bos terwyl ons opkyk na die blou lug omraam deur die hoogste, wiegende boompunte. Ons kom vrolik terug met dennebolle en bloekombas en akkerdoppies as versamelstukke. Handjies het ysvingertjies, wange is rooi kolle en ogies blink…die hoëveldse winter ís ‘n droom… ‘n bos lewe, haal asem, het ‘n stem en emosie.
