Kers gedigte 2024

Sy’t deur die skaduwee gegaan
in die soet lentenag,
skraal-wit en skemerig en nog sku
van naamlose verwag;
soos ‘n groot nagblom oop
waaroor die motte bewend hang,
so was sy onder die sterre, in haar
onwetende verlang.
Maar toe Hy kom, het sy geweet.
Geen stem was daar,
net enkele sterre donkerder
en blydskap soos ‘n tent óm haar;
en alle verlange buitekant
het trug- en tuisgekeer
tot innigheid, en rus gekry
soos waters in ‘n donker meer,
en huiswaarts oor die paaie het sy
gepeins dat vreugde só kon wees:
vervuld en woordeloos, en stil
geglimlag oor haar verre vrees.

As jy sing

Ivor Swartz

As jy sing,
luister fyn;
Tussen die hartklop en die stembande;
die twyfel en die oorgawe;
by blye engelsange, voeg by jou hart en stem:
’n Kind is gebore in stille Bethlehem.

Met geen gender-reveal, baby-shower, of 1 week oue foto’s op Facebook nie, sak die son op dié verlate dorpie.
Oorvol, stowwerig en op ’n mespunt.

Maar ’n ander Lig kom nader.
En iewers tussen skaapmis en flenterklere
hoor die herders waar Godheid Drie-enig vergader.

Van ’n krip tot ’n kruis,
’n graf tot ’n huis –
en ’n veilige hawe ook teen die storm van dié jaar.

Dit was ’n wilde jaar, maar steeds sal ons sing!

Ons sing vir dié wat ’n geliefde verloor het,
vir dié wat hul werk verloor het;
dié wat niemand gehad het om vas te hou nie,
wie se drome aan skerwe lê,
en wat steeds nie seker is of hulle dit gaan maak nie.

Dit was ’n wilde jaar, maar steeds sal ons sing!

Ons sing teen die woede en die wreedheid;
die haat en verdeeldheid, en die maghonger heersers wat die Kind se stem wil stilmaak.

Sing vir Maria en Josef
wat haastig en uit vrees hul tuiste moes groet.
Sing ook vir jou eie uitgewekene kinders
wat die Afrikason moes groet.

As jy sing,
sing omdat Hoop ’n Naam het:
Wonderbare Raadsman,
Magtige God,
Ewige Vader,
Vredevors,
Seun van die Mens,
Vlugteling-kind.
Hy wat was en wat is
het vir jou vryheid kom bring.

Mag jy sing omdat Hoop vandag teenwoordig is by jou huis.
En mag jy sing omdat Hoop jou roep om soos die Bethlehemster
vir ’n donker wêreld te wys,
die Lig op die pad, was nog altyd ’n kruis.

Stille Nag

Anton Goosen

vure brand oor die land, meneer,
en dit skroei die hart wat dans, meneer,
niemand lag en niemand sing, meneer.
more is so ‘n lang tyd ver, meneer.

die land wat brand, is my land, meneer.
die land wat brand, is jou land, meneer.
als moet voor, uit niks begin, meneer.
ons bloei almal ewe seer, meneer.

asseblief, asseblief, meneer,
laat die vredesvure vlam, meneer,
vrye vrede vra ‘n kruis, meneer,
‘n kruis die berg uit op die rug, meneer.

Klein ballade

Sheila Cussons

Ek soek die huis van ‘n timmerman,
ek soek die tafel, die eenvoudig gedekte,
en die bêreplek van die botterspaan
van Maria die Onbevlekte.
Ek soek die dinge van hulle elke-dag,
ek soek die praat en die maklike lag
in daardie gebenedyde huis:
Neem hierdie pad, klop aan dié deur,
na buite toe dwaal ‘n varsbroodgeur,
en sê nou hulle is tuis?
My moed begeef my en ek vlug,
maar iets sê in my gaan trug, gaan trug:
Sy staan reeds in die deurkosyn…
Toe draai ek om en ek vind verstom
ek het voor my eie deur gekom:
my huis is Hare, my huis is Syne!
Nou ken ek die huis van die timmerman,
ek ken die tafel, die eenvoudig gedekte,
en die bêreplek van die botterspaan
van Maria die Onbevlekte.

Om te glo

Jeannette Ferreira

Ek sê nou vir jou
Die herders het nie alleen getrek nie
die oue

Het hand-op-die-knie-gestut
Orent gekom en by die eerste sig
En sie! Gesê

die moeilike puber
Het blitsig die beechie versit
Op sy gatsak geslat
Inoumadit?

die student het noukeurig
Pyp uit die baard gehaal
Ken gelig en die oë geskreef
Wou terstond vir ‘n toespraak op ‘n kassie klim

op die ou end is die hele spul inderhaas vort
Die oue met die treingefluit, toebroodjies en ‘n bottel melk
Die puber in wye draaie op sy Honda
Die student met jesussaves en biermanskapstickers op die ruit
Want hulle het die ster gesien – en die engel geglo.

Oukersnag

Kobus Lombard

54 jaar al
vier ek die dag met kleur
kleintyd was dit rooi en wit
soos Kersvader se jas en baard
lank daarna was dit bruin
soos kalkoene op gedekte tafels

gisternag
toe die ster bo my tent bly staan
het ek die boodskap eers verstaan:
om sy ware kleur te sien
sal ek laag oor die krip moet buig